diy breakfast

ochtendmensen zijn we allebei niet. vooral niet als de wekker al om kwart voor vier afloopt. om tien over zeven waren we al aan het taxi-en en om 10.15u maleisische tijd stonden we al in kuala lumpur. de enige atm van het vliegveld werkte niet en dus moesten we onze laatste bahtjes omwisselen voor ringgits. in de bus naar kuala lumpur sentral lag steven te slapen. mijn eerste reactie op kuala lumpur was: wat is het groen hier! dan heb ik het niet alleen over groene bermen, maar echt hele stukken 'jungle' midden in de stad. na steven's schoonheidsslaapje was zijn eerste reactie: veel doekjes hier... (hoofddoekjes red.). hoewel maleisie een kakofonie van religies is, steekt de islam er met kop en schouders bovenuit. de thaise tempels hebben plaats gemaakt voor moskees.

de wolkenkrabbers van bangkok hebben we ingeruild voor de petronas towers. het hoogste twin-building ter wereld. helemaal van staal en glas gemaakt, gebaseerd op de ingenieuze islamitische architectuur. kortom heel indrukwekkend. midden in kl (kuala lumpur) staat op een heftig beklimbare heuvel ook de vierde hoogste zendmast ter wereld, de menara. en omdat je als toerist in de petronas towers niet hoger komt als de 44ste verdieping hebben we de menara maar beklommen (met de lift in 50 seconden...). dan zie je pas hoe groen kl is, de stad is opgebouwd uit verschillende centrumpjes omringd met bossen en parken. hoogbouw wordt afgewisseld met laagbouw en de oude koloniale wijk loopt over in little india.

we hebben een hele middag gewandeld door de oude koloniale wijk van kl en de bijpassende geweldige architectuur bewonderd. heerlijk pakistaans/noord indiaas gegeten in little india, omdat echt maleisisch of nonya eten niet te vinden is in kl (tenzij je met je creditcard gaat eten natuurlijk). de petronas towers van dichtbij bekeken. het ingewikkelde openbaar vervoer netwerk van kl bereisd (dat bestaat uit veel verschillende soorten ov: monorail, tram, metro, trein, bus en niets sluit op elkaar aan, overstappen is een ramp en kost door de flinke stukken die je moet lopen veel tijd). de taxi's werken trouwens met een vreemd bonnetjes systeem dat we nog niet helemaal door hebben. en eindelijk kunnen we de menukaarten weer lezen. het bahasa malaysia gebruikt 'ons' alfabet en lijkt veel op bahasa indonesia (en dat spreek ik toevallig een beetje). steven zegt nu nog wel vaak 'khrap', een thais woord dat je echt altijd en overal kan gebruiken.

de guesthouses zijn hier zelfs anders. er wordt reclame gemaakt voor kamers met ramen (voor 10 ringgit extra heb je een kamer met raam!) en je ontbijt maak je zelf. dat is nog eens iets anders dan op de stranden van koh chang (thailand), waar je lunch met een golfkarretje naar je strandstoel wordt gebracht. wij overnachten in guesthouse no.8. met ramen, diy breakfast en op loopafstand van de petronas towers. het brood smaakt trouwens weer naar brood, en niet naar bruine suiker, pandan rijst of groene thee.