het huis van de karmapa

in het noord-westen van Ü ligt tsurphu monastery op een hoogte van 4500m. de lucht is ijl. de weg er naartoe is zandweg vol gaten en bulten. de nabije dorpen zijn verschrikkelijk arm. maar het klooster heeft een rijke recente geschiedenis.

al eeuwen huist de karmapa in tsurphu. de karmapa behoort tot de zwarte hoeden sekte en is na de dalai lama (rode hoeden sekte) en de panchen lama (gelugpa of gele hoeden sekte) de belangrijkste monnik binnen het tibetaans boedhisme. de 17de karmapa werd in 1992 gevonden in kham; een acht jaar oud jongetje, ogyen trinley dorje. de karmapa wordt door zowel de chinese authoriteiten als de dalai lama erkend. in december 1999 vluchtte de karmapa naar india. tsurphu monastery bleef verlaten achter. pelgrims blijven weg en daarmee ook het geld. het klooster begint langzaam te vervallen.

eenmaal aangekomen in tsurphu beginnen we aan de kora. zes expats. een drie uur durende wandel- en klimtocht rondom het klooster. kinderen rennen ons enthousiast tegemoet, toch even wennen die blanke gezichten. we passeren een sky burial. de grond ligt bezaaid met kleren, schoenen, botten en schedels. er gaat een angstig gevoel door me heen. hier ‘begraven’ tibetanen hun naasten. de overledene wordt in stukken gehakt en op traditioneel tibetaans boedhistische wijze aan de natuur terug gegeven (lees: opgegeten door wilde dieren). roofvogels cirkelen over onze hoofden, op zoek naar een prooi.

we klimmen een kleine maar stijle 200m, zien in de verte zeldzame blauwe berggeiten en belandden uiteindelijk op de yakboterthee bij drie nonnen in een hermitage. de drie vrouwen brengen hun dag door met mediteren, zingen en het lezen van boedhistische teksten. water wordt gekookt op zonne-energie (soort van satelliet met een standaardje voor een theepot). de kora huist nog drie hermitages, haast onbegaanbaar en totaal vervallen.

na drie uur komen we aan in tsurphu. we zoeken een warm plekje op in het plaatselijke restaurant. zoete thee en thukpa (tibetaanse noodle soep). tsurphu leeft nog. twee vriendelijke monnikken leiden ons, met de klok mee, door het klooster. afbeeldingen van alle karmapa’s staan in een kleine tempel. een oude man nodigt ons uit om aan het grote prayer wheel te draaien (for luck). duizenden religieuze geschriften worden zorgvuldig in stoffen dozen bewaard. boedha’s zijn aangekleed met witte en oranje zijden sjaals. monnikken maken kleurrijke losar (tibetaans nieuwjaar) versieringen van yakboter.

we nemen afscheid van de monnikken. in de jeep blijkt dat steven en ik door onze rondleiding 40 yuan aan entreegeld zijn misgelopen, geld dat rechtstreeks naar beijing gaat. ons offer aan sakyamuni boedha in de hoofdtempel blijft gelukkig in tsurphu.