panda geknuffeld!

randweg lhasa; filevrij. vrijdagochtend vertrokken we met de driver van hi richting het centraal station van lhasa, heel centraal een aantal kilometers buiten de stad gelegen. ruim op tijd stonden we, na x-ray controle van onze tassen, in de wachtruimte te wachten. in china stap je niet zomaar op de trein, eerst dus wachten in een speciale wachtruimte, dan wordt 20 minuten voor je vertrektijd iets omgeroepen waarop iedereen zich richting de poortjes wringt en duwt. vijf minuten laten worden de poortjes geopend en wordt je als vee richting je trein geleid. je treinkaartje geef je bij binnenkomst van de juiste wagon af aan de stewardess, je krijgt dan een plastic kaartje terug. op je bestemming ruil je weer om, heel handig voor toeristen, want op deze manier kun je nooit op het verkeerde station uitstappen. we hadden, heel handig geboekt door steven’s tibetaanse assistente, een benedenbed in de ene coupe en een bovenbed in de coupe ernaast. de meeste tijd hebben we dus samen doorgebracht op het benedenbed, in het bovenbed voel je je als een plakje kaas tussen twee sneetjes brood.

twee dagen hebben we kunnen genieten van steeds veranderende uitzichten. van kale hooglanden, besneeuwde bergtoppen en gigantische azurblauwe meren tot herfstrode bossen, sawa's met rijstvelden en vervuilde industriesteden.

eenmaal aangekomen in chengdu voelden we ons even verdwaald. chengdu, een stad van 10 miljoen mensen, dat was weer even wennen na het afgelegen lhasa. omdat we ’s ochtends aankwamen zijn we, na een frisse douche, op zoek gegaan naar een westers ontbijt. bij gebrek aan beter is het de mac donalds geworden. en daarna een overheerlijke kop cappuccino bij de starbucks. ’s middags de stad (oftewel de winkelstraten) verkend en ’s avonds weer eens heerlijk westers gegeten bij een eigenlijk veel te duur restaurant.

maandag, na een chinees ontbijt van rijst en hartige broodjes, weer op zoek gegaan naar een westerse maaltijd. uiteindelijk een lekkere sandwich gegeten bij swensen’s. weer gewinkeld, heb nog twee mooie winterrokken bij de chinese versie van pauw gevonden. onze zoektocht naar schoenen bleek vruchteloos te zijn, maatje 39 is voor chinese begrippen maat bigfoot en kom je dus bijna nergens tegen. ’s avonds hebben we een bezoek gebracht aan jinli straat, een authentiek oud chinees straatje waar kunstenaars hun werk tentoonstellen. was heel mooi verlicht met rode lampionnen en overweldigend interessant met het chinese papierknippen, snoepblazen, houtsnijwerken en schilderijen op rijstepapier.

dinsdag tot en met vrijdag hebben we allebei gewerkt. steven tijdens de seminars van handicap international en ik heb aan mijn eindwerk gewerkt. ’s avonds hebben we vaak gezellig en heerlijk uitgebreid gegeten met de ‘chinese’ collega’s van steven. vrijdagmiddag was steven alweer vrij en om toch nog wat extra te kunnen genieten van de luxe hebben we besloten de middag door te brengen bij de starbucks, steven al lezend en ik hard aan het studeren.

eindelijk was het dan zover. zaterdagochtend vertrokken we al vroeg naar het panda research and breeding centre. omdat we het allebei ontzettend koud hadden, hebben we eerst een warme kop thee gedronken. en daarna zijn we, te midden van een bamboebos, op zoek gegaan naar de panda’s. na lang zoeken kwamen we eerst bij de rode panda’s, heel schattige kleine panda’s die iets weg hebben van onze miu. even later zagen we een ‘echte’ panda heerlijk knabbelen aan een stuk bamboe. aan de overkant lag een volwassen panda heerlijk uit te rusten na een vermoeiend uurtje bamboe eten. een stukje verder was de ‘kindergarten’, met allemaal spelende ‘kleine’ panda’s (zie video). binnen lag een twee maanden oude tweeling te slapen in de box.

twee keer nadenken later, zat ik dan toch met een chirurgenjas en bijpassende handschoentjes aan met een panda op mijn schoot. fluweelzachte, zwarte oortjes gleden langs mijn gezicht terwijl de kleuter heerlijk zat te knabbelen aan stukjes bamboe, ondergedompeld in honing (zie video). vond het echt een geweldige ervaring, na een tijger te hebben geaaid, met reuze schildpadden te hebben gezwommen heb ik nu een pandabeertje geknuffeld.

’s middags hadden we afgesproken met een paar collega’s van steven om te gaan lunchen, na wat overleg en veel geloop zijn we, alweer, bij de mac donalds beland. gelukkig was het binnen zo druk dat we met z’n vijven gezellig in het park hebben gegeten. na de lunch zijn wij met pierre naar het renmin park gegaan, en zijn cecile en jean naar het museum gegaan.

het renmin park staat bekend om de vele theehuizen waar chinezen hele dagen kunnen doorbrengen op een kopje thee. theedrinken is in china, maar vooral in chengdu, een heel ritueel. zo koop je een kopje thee, maar wordt je kopje de hele dag bijgevuld. je moet dan wel weten hoe en waar je het dekseltje van the theekopje moet plaatsen. gelukkig werd ons kopje telkens bijgevuld, aangezien we het ritueel nog niet onder de knie hadden. zo is er ook een manier waarop je kan laten zien dat je even weg bent, maar zo weer terug komt; door het theekopje met dekseltje op je stoel te zetten. behalve dat het heel gezellig is, is het leuk om te zien wat chinezen allemaal op hun vrije dag doen. er worden veel spelletjes gespeeld en nog veel meer gelachen en gepraat. ’s avonds zijn we met z’n allen naar jinli straat gegaan, waar we buiten behoorlijk wat biertjes en satestokjes met lamsvlees hebben opgesmikkeld.

zondag en maandag hebben we weer lekker genoten van de luxe. zo hebben we maandagmiddag japans en maandagavond thais gegeten (mmmm). we waren wel iets te lang aan het genieten, want we hadden bijna onze trein gemist die om half negen ’s avonds vertrok. om tien uur gingen de lichten al uit, kort daarna zijn we in slaap gevallen. op weg naar huis ging het nog sneeuwen, we kregen ook zuurstofmaskertjes maar hebben ze niet nodig gehad. uiteindelijk stonden we woensdag al om vijf uur in lhasa, de chauffeur was ons helaas vergeten. omdat we niet een uur wilden bibberen in de kou hebben we maar snel een taxi gepakt.

nadat we onze koffer thuis hadden gezet, zijn we miu gaan ophalen bij de dierenarts. arme poes, ze was drijfnat en zat helemaal in de klit. thuis lekker de verwarming aangezet zodat ons kleintje kon opwarmen. dat wordt in december (ons weekje r&r in shanghai) dus een andere oppas.

gisteren heb ik mijn eindwerk ingeleverd, vandaag zijn steven en ik allebei een beetje ziek en morgenavond staat marlous al in lhasa!