thai style

we hebben echt een heerlijke week achter de rug. steven had vrijdag vrij ivm een nationale feestdag (die hebben ze hier sowieso meer als in nederland en belgie...) en toen zijn we samen met shin (collega van steven) en zijn vrouw sonny op appartementenjacht gegaan. ik was nog doodmoe van mijn zoektochten van de dagen ervoor, maar goed we hebben bijna alles lopend gedaan in de brandende zon en het was een heel gezellige dag. Tijdens de lunch kregen we nog een complimentje van shin en sonny. ze hadden namelijk nog nooit belgen en/of nederlanders ontmoet en vroegen zich af of die allemaal zoals wij waren. dus wij 'hoezo?', nou het kwam erop neer dat ze ons er westers (oftewel voor thai amerikaans) uit vonden zien maar dat we oosters van binnen waren (qua gedrag dan). niet opdringerig, luidruchtig en arrogant zoals de meesten. dat vonden ze echt heel opmerkelijk en ze vinden vanaf nu dus alle belgen en nederlanders leuk. echt lief van ze. tegen de middag kregen we nog een telefoontje van kaz (een andere collega van steven) dat er bij hun in het gebouw ook nog een appartement leeg stond en of we dat ook niet wilden zien. dus wij daar naartoe en ja hoor, het bleek ook een heel mooi appartement te zijn, maar weer met de foute (en vieze) gordijnen, versleten bankstel en ranzig bed. maar wel 2 slaapkamers en ruimte om te onderhandelen. dus daar moesten we nog maar eens goed over nadenken. tijdens een heerlijke japanse maaltijd vonden kaz en kyoko (ook een collega). binnen een half uurtje zaten we in het restaurant te smikkelen van de lekkerste japanse maaltijd die ik ooit heb gegeten. heerlijke sushi's, gebakken tong (en niet de vis...), rauwe vis met sojasaus en een soort van japanse mosterd maar dan 10x sterker (ben de naam vergeten). echt een aanrader voor iedereen! wegspoelen met bier en sake en je komt buiten als een nieuw mens. na het eten hebben we nog een afzakkertje gedronken bij kaz en toen direct naar ons bedje.

de appartementenjacht is zaterdag gewoon doorgegaan en ik denk dat ik nu in totaal wel een kleine 100 verschillende appartementen heb gezien (binnen ons budget natuurlijk). en 80% daarvan bestaat uit 1-slaapkamerappartementen met meubelen uit oma's tijd, een oud en viezig zwembad, piepende fitnesstoestellen en voor mij de nood om een geheel nieuwe inrichting te kopen. 10% is leuk opgeknapt, maar heeft een badkamer waar ik me niet durf te douchen vanwege de beestjes en ligt meestal net iets verder van de skytrain als in de advertentie staat vermeld. en de overige 10% zijn helemaal picobello ingericht, kakkerlakkenvrij, met goede faciliteiten en op een geschikte lokatie. maar wel een beetje kleiner als we gehoopt hadden. en daar hebben we nu dus voor gekozen, luxe. ik bedoel we wonen nu eenmaal in een land waar je meer buiten als binnen bent en dus werd onze (of beter gezegd mijn) wens om groot te wonen opzij gezet voor luxe en kakkerlakkenvrij. maar we hebben al afgesproken dat als we nog een jaartje mogen blijven (en die kans is gelukkig groot) we voor een thai-style groot appartement kiezen met de kans op kakkerlakken. we hopen tegen die tijd gewend te zijn aan die vieze beestjes. ik betwijfel 't, maar ik zal ermee moeten leren leven. dus we wonen tegenwoordig op een resort:

Silom City Resort
25/31 Soi Phiphat
Silom Road, Bangrak
Bangkok 10500
Thailand
T +66 (0)2/685.0535
M +66 (0)5/188.7817

we zijn trouwens zaterdag verhuisd. zondag hebben we een beetje geluierd en steven heeft aan zijn eerste les gewerkt die hij maandag moest geven. o ja, we hebben nu ook een dvd-o-theek gevonden. 2 straten verder op de markt. echt ideaal, er staat daar een tafeltje met allemaal covers van dvd's en je schrijft het nummertje over wat erop staat, als je er dan een aantal hebt gevonden geef je je papiertje af en dan gaat iemand de dvd's ergens vandaan halen (duurt ongeveer 5 minuutjes), je dingt nog even af en zeurt vervolgens om een doosje en je film-avond kan beginnen. de eerste film die we huurden: shouf shouf habibi! (een nederlandse film voor wie 'm niet kent...).

maandag was steven's grote dag: de eerste keer lesgeven. biomechanica nog wel, niet zijn beste vak op school. maar hierover meer komend weekend, dan gaat steven namelijk een berichtje schrijven. en ik, ik ben naar de luchthaven gegaan om onze extra bagage op te halen. klinkt als een makkie, maar dat valt in werkelijkheid vies tegen. omdat alles op steven zijn naam stond heb ik eerst maar even gebeld om te vragen of ik het wel mocht ophalen. het antwoord was yes. dus ik in de taxi en naar het vliegveld. op de luchthaven wist de taxichauffeur ineens niet meer waar ik moest zijn en dus heeft hij me eruit gezet bij departures 2 in plaats van warehouse 2. dus ik op zoek naar het cargo-gebouw. 20 keer vragen, 20 keer een vriendelijk antwoord waar je niets aan hebt. dan eindelijk wist iemand waar ik moest zijn en dus heb ik op haar advies een taxi genomen naar naar warehouse 2, ook die chauffeur vertond ineens geen engels meer en dropte me ergens tussen de vertrekhal en de cargo-gebouwen. dus toen kon ik ineens mijn portomonnee niet meer vinden. jammer. na 10 minuutjes lopen was ik dan eindelijk op bestemming (2 uur nadat ik thuis vertrokken was). dus ik naar zo'n douanebeambte en daar bleek (surprise, surprise) dat steven zelf de papieren moest tekenen. dus ik, ondertussen behoorlijk opgefokt, op zoek naar een andere oplossing. een andere farang (buitenlander) vertelde me dat ik een expediteur in dienst moest nemen en dat het dan wel zou lukken. expediteur, klinkt sjiek voor een sjofel mannetje achter een camping-tafeltje met een namaak lederen zwart koffertje. het was er trouwens zo druk dat op elk vrij hoekje zo'n mannetje zat. dus het duurde niet lang voordat ik er eentje had gevonden en de procedure kon beginnen, eerst afdingen, dan je papieren en paspoort afgeven en dan wachten. lang wachten. ondertussen proberen ze je nog wat meer geld af te troggelen (om het zogenaamd sneller te laten gaan). het handtekeningprobleem was trouwens zo opgelost; mijn 'expediteur' heeft die gewoon even nagemaakt... dat ik daar niet zelf aan had gedacht! na behoorlijk wat op en neer geloop van zijn kant vroeg hij me naar de sleutels van de koffers. welke sleutels? ik had geen sleutels en kon me die ook niet herinneren nodig te hebben gehad. dus na nog een kleine 2 uur (het was ondertussen al 4 uur 's middags en de douane sluit eigenlijk om 3 uur) moest ik dan mee naar de douane. en wat bleek, 2 van onze koffers zaten op slot en die moesten open voor de controle. of ik de sleutels even wilde geven. een van de koffers kon niet open omdat die waarschijnlijk tijdens de vlucht op slot was gegaan en die zo oud was dat er geen sleuteltjes meer van waren en de andere kon ik wel openen, met een centje. niet echt overtuigend volgens de douanebeambte maar voldoende, hij kon de koffer checken en was tevreden. op naar huis, maar ik had de hele middag maar 3 taxi's voorbij zien komen. gelukkig bood mijn expediteur aan om mij thuis af te zetten, voor 500 baht. mooi niet dus, de taxi kost maar 200 baht. uiteindelijk wilde hij me voor 200 baht thuis afzetten en wilde ik dat hij me gratis thuis bracht omdat hij al genoeg geld van me had gekregen voor zijn diensten als expediteur. we kwamen er niet echt uit, maar omdat de koffers al in zijn auto stonden mocht ik dan toch mee. eenmaal thuis vroeg hij naar zijn 200 baht en gaf ik te kennen dat dat inbegrepen was in de prijs. gelukkig kon hij er zelf ook om lachen. ik heb alle koffers naar boven laten brengen en ben begonnen met uitpakken. steven kwam kort daarna thuis en na een lange en vermoeiende werkdag voor ons allebei zijn we vroeg gaan slapen.